คิดอยากจะทำบล็อกมานานแล้วแต่ก็ไม่ได้ลงมือทำสักทีนึง เลื่อนไปเลื่อนมา ขี้เกียจโน้น นี่ นั่น สาระพัด สาระเพ ที่ไม่ลงมือทำบล็อกสักที ก็เพราะคิดว่า....
"จะเขียนทำไม? แล้วใครจะอ่าน?"
คำตอบที่ได้ก็คือ......
1.ก็เขียนเพราะเราอยากเขียนสิ
2.ให้นึกซะว่า เขียนเพราะพอเวลาเราได้ลงมือเขียน...เหมือนเรามีเพื่อน มีใครสักคนที่คอยรับฟัง และช่วยบันทึกเรื่องราวของเรา ณ ช่วงเวลานึงเอาไว้
3.เขียนเพื่อฝึกทักษะทางภาษาวิบัติไรงี้ อิอิ (เริ่มเพ้อเจ้อแระ)
.......เพราะฉะนั้นเอาเป็นว่า อยากเขียนก็เขียน อยากทำก็ทำแล้วกันเน้อ....ว่าไหม.......
ปุจฉา : เธอมีความรู้พอเหรอที่จะเขียนบล็อก
วิสัชนา : ไม่อ่ะ อยากเขียนก็เขียน เพราะคงไม่ได้เขียนอะไรให้มันมีสาระประโยชน์หรอก
และก็ไม่รู้ว่าจะทำได้นานเท่าไหร่
อย่างไงก็ตาม........ช่วยติดตามบล็อกนี้กันด้วยนะคะ ถ้าพอมีเวลา จะได้ไม่เงียบเหงาจนเกินไป
สุดท้ายนี้..... อยากทิ้งไว้สัก 1 ประโยคแล้วกันนะ มันเป็นประโยคนึงที่ทำให้เริ่มลงมือทำนี่แหละ
เคยมีคนกล่าวไว้ว่า .... "ส่วนที่ดีที่สุดของการเขียน ไม่ได้อยู่ตรงที่จะมีคนอ่านสิ่งที่เราเขียนรึป่าว แต่เป็นตอนที่เราคิดที่จะเขียนซะมากกว่า".......
(จะจบแล้ว จะหาคำลงท้ายว่าอะไรดีนะ ที่จะเท่ๆอ่ะ เอาเป็นอันนี้ไปก่อนก็แล้วกัน)
........รักและคิดถึงแกเสมอ.........
